Bez wątpienia najciekawsze z punktu widzenia aktywności wulkanicznej są partie szczytowe Etny. Ale poniżej też jest mnóstwo atrakcji. O wielu z nich już pisałem - jaskinie (np. Grotta del Gelo), kratery (setki), pola lawowe (kilkaset kilometrów kwadratowych), doliny (jak Valle del Bove). Tym razem dorzucę kolejną garść informacji.
Zagłębiem turystycznym Etny jest odcinek pomiędzy Rifugio Sapienza (ok. 1900m) a Torre del Filosofo (ok. 2900m). Jest tutaj hotel górski, kilka barów i restauracji. Kolejka gondolowa (Funivia dell Etna) i kilka wyciągów narciarskich. Kratery pasożytnicze licznie odwiedzane przez turystów oraz punkty widokowe na partie szczytowe Etny. Prawie cały ruch turystyczny odbywa się właśnie tutaj - od południa. Może i dobrze, bo w innych fragmentach Etny jest spokój. Niewielu turystów a miejscami nie ma ich wcale. Co nie oznacza, że w jej masywie nie ma schronów turystycznych, czy schronisk w niższych partiach. Jest także drugi ośrodek narciarski - od północy (Etna Nord, Piano Provenzana, Linguaglossa - Etna Nord). Są ścieżki, fragmentami niemal o charakterze szlaków, a drogi szutrowe wykorzystywane są przez rowerzystów.
Dużo turystyki jest u podnóża Etny, z wszystkich stron. Sam wulkan jest w tle. Zabytkowe miasteczka, starożytne zabytki, winnice, kaniony, wiejska sielanka, oraz linia kolejowa obiegająca ten największy europejski wulkan (poświęcę jej uwagę w kolejnym wpisie).
Zdjęcia w załączonej galerii pokazują rejon Rifugio Sapienza oraz Torre del Filosofo, jak również północny ośrodek narciarski - Etna Nord. Do tego pola lawowe, kratery, krzyż poświęcony Sabrinie Pilara sfotografowany w listopadzie 2009 roku i październiku 2017 roku. Do tego widok na Etnę z miasteczka Linguaglossa, a także rzeki zastygłej lawy z ostatniej dużej erupcji.
Właśnie, już tyle lat od niej minęło. W latach 2001-2002, lawa spływała z różnych stron Etny, schodząc poniżej 1000m n.p.m. Zniszczyła ośrodki narciarskie na południu i północy, zagrażała niektórym wioskom. Skala erupcji nie była tak duża jak choćby w latach 80-tych XX wieku, ale poważna. Od tego czasu to co sie dzieje na Etnie, to drobne erupcyjki. Nawet bardzo długi ciąg erupcji z lat 2008-2009, to skromne zjawiska. A ja od lat czekam na potężny wielomiesięczny i wielopunktowy wybuch Etny. Ciągle wierzę, że się doczekam. Uwielbiam niszczycielską siłę wulkanów. Nie pocztówkowe niegroźne wybuchy i wypływy lawy. Obserwacja jak wulkan zmienia krajobrazy - to dopiero atrakcja.
Dla takiego pasjonata wulkanów jak ja, zamieszkiwanie Europy nie jest najlepszym pomysłem.Wulkanów mało, aktywnych jeszcze mniej, a wybuchających znikoma ilość. Do tego czynią to rzadko. Ale może dlatego karkołomność mojego wulkanicznego projektu czyni go jeszcze ciekawszym i bardziej wartościowym. Gdybym był Indonezyjczykiem, w swoim kraju miałbym sto kilkadziesiąt aktywnych wulkanów, co najmniej kilka zawsze w fazie erupcji. A tak muszę się namęczyć, naczekać, naszukać zjawisk wulkanicznych, które mnie interesują. Zwykle poza Europą. Lecz, czasami czym trudniej tym lepiej.
Error
